دانلود مقاله وضــو
دسته بندي :
مقاله »
مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 41 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
وضــو
نمازگزار بايد قبل از انجام نماز، وضو گرفته و خود را براى انجام اين عبادت بزرگ آماده كند.
در برخى از موارد هم بايد «غُسل» كند، يعنى؛ تمام بدن را بشويد و هرگاه نتواند وضو بگيرد يا غسل كند، بايد به جاى آن عملِ ديگرى به نام «تيمّم» انجام دهد كه در اين درس و درسهاى آينده با احكام هريك آشنا خواهيد شد.
چگونگى وضو
در وضو بايد ابتدا صورت را بشويد و سپس دست راست و بعد از آن دست چپ را، بعد از شسـتن اين اعـضا بايـد با رطوبتى كه از شستن دست بر كف آن است سر را مسح كند يعنى دست را بر آن بكشد و سپس پاى راسـت و در آخر پاى چپ را مسح كند، اكنون براى آشنايى بيشتر با اعمال وضو بـه نمودار توجه كنيد:
ازجائى كه موىسر روييده تاآخرچانه(طول)
كارهاى وضو(١)
١ ـ شستن
١ ـ صورت و ازپهنا فاصله بين شست و انگشت
ميانه كه بر صورت قرار گيرد (عرض).
٢ ـ دستراست از آرنج تا نوك انگشتان.
٣ ـ دست چپ از آرنج تا نوك انگشتان.
٢ ـ مسح
١ ـ ســر : قسمت جلوى آن كه بالاى پيشانى است.
٢ ـ پاى راست : روى پا از نوك انگشت تا بر آمدگى.(٢)
٣ ـ پاى چپ : روى پا از نوك انگشت تا بر آمدگى.(٢)
توضيح اعمال وضو
شـستـن
١ ـ مقدار واجب در شستن صورت و دستها، همان است كه گذشت، ولى براى آنكه يقين كند مقدار واجب را شسته، بايد كمى اطراف آن را هم بشويد.(٣)
١ ـ تحريرالوسيله ـ ج ١ص٢١، م ١ .
٢ ـ آية الله خامنهاى: از سر انگشتان پا تا مفصل ساق پا(منتخبى از استفتائات، س ١٣).
٣ ـ تحريرالوسيله ـ ج ١ص٢١، م ١ و ٢ .
٢ ـ بنا بر احتياط واجب، بايد صورت و دستها را از بالا به پائين شست و اگر از پائين به بالا بشويد وضو باطل است.(١)
٣ ـ اگر صورت يا دست كسى، كوچكتر از معمول مردم باشد، يا بر پيشانى او مو روييده و يا جلو سر او مو ندارد، بايد همان مقدارى كه مردمان معمولى مىشويند، بشويد.(٢)
٤ ـ اگر صورت و دست كسى هر دو برخلاف معمول باشد ولى متناسب با هم است، لازم نيست ملاحظه معمول را بنمايد بلكه بايد همانگونه كه در اعمال وضو بيان شد، وضو بگيرد.(٣)
٥ ـ اگر پوست صورت از لاى موها (ريش ـ ابرو) پيدا باشد، بايد آب را به پوست برساند و اگر پيدا نباشد، شستن مو كافى است و رساندن آب به زير مو لازم نيست.(٤)
٦ ـ اگر شك كند، كه پوست صورت از لاى مو پيداست يا نه؟ بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند.(٥)
٧ ـ شستن داخل بينى و دهان و مقدارى از لب و چشم كه هنگام بستن، ديده نمىشود واجب نيست، ولى براى آنكه يقين كند از جاهايى كه بايد شسته شود، چيزى باقى نمانده، واجب است مقدارى از آنها را هم بشويد.(٦)
١ ـ توضيحالمسائل ـ م ٢٤٣.
٢ ـ توضيح المسائل، م ٢٣٨.
٣ ـ همان.
٤ ـ توضيح المسائل، م ٢٤٠.
٥ ـ توضيح المسائل، م ٢٤١.
٦ ـ توضيح المسائل، م ٢٤٢.
٨ ـ پوست يا گوشتى كه از اعضاء وضو بريده شده ـ اگر كاملاً قطع شده باشد، بايد زير آن (جاى آن) شسته شود ـ و در صورتى كه به عضو متصل است بايد آنهم شسته شود و هر مقدار از جاى آن كه ظاهر شده، بشويد.(١)
٩ ـ تاولهايى كه مثلاً بر اثر سوختگى بر پوست ظاهر شده، تا زمانى كه باقى است، شستن ظاهر (روى) آن كافى است، هرچند پوسته آن سوراخ شده باشد و چنانچه قسمتى از آن كنده شده، شستن همان مقدارى كه از پوست ظاهر شده كافى است و كندن مابقى و يا رساندن آب به زيرآن لازم نيست ولى اگر به گونهاى است كه پوست گاهى بر بدن مىچسبد و گاه جدا مىشود بايد زير آن هم شسته شود.(٢)
١٠ ـ پوستهاى كه در حال بهبودى زخم روى آن بسته شده و مانند پوست بدن مىباشد، كندن آن لازم نيست و شستن ظاهر آن كافى است. هر چند كندن آن راحت باشد، امّا دوايى كه بر زخم خشكيده است اگر برداشتن آن راحت است بايد بردارد و اگر برداشتن آن ممكن نيست حكم جبيره را دارد كه به تفصيل در احكام وضوى جبيرهاى خواهد آمد.(٣)