پاورپوینت گذري بر معماري ژاپن
دسته بندي :
علوم پایه »
دانلود پاورپوینت های علمی
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : powerpoint (..ppt) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد اسلاید : 20 اسلاید
قسمتی از متن powerpoint (..ppt) :
گذري بر معماري ژاپن
مقدمه معماري ژاپن
در ژاپن، معماري نيز مانند تاريخ با تاخير آغاز شد. قدمت نخستين بناهاي يادبود – گورتپه هاي سلطنتي كه به كوفون معروف است – به قرن سوم ميلادي مي رسد. كوفون عبارت است از تلي مدور كه سكويي در جلو آن قرار گرفته است. با پلاني كلي شبيه به سوراخ كليد. طول بزرگترين كوفون (كوفون نينتوكو) 500 متر است و در ساخت آن از سه ميليون تن مصالح استفاده شده و خندقي پر از آب به طول 3 كيلومتر آن را محصور كرده است. در زير پشته خاك، گورخانه يي است كه با قطعات خرسنگ بنا شده است و تابوت سنگي را در بر دارد. در سال 646 ساختن كوفون به فرمان امپراتور ممنوع شد.
قديمي ترين سنت معماري ژاپن در زيارتگاه شينتو در ايسه ديده مي شود كه فرم هاي خانه چوبي پيش از تاريخ در آن ها جاودانه شده است. سقف گالي پوش و دو قسمتي اين بنا ها بر دو تير پايه آزاد در جلو دو ديوار چوبي سازه يي تكيه دارد. اين زيارتگاه ها در نواحي مذهبي واقع اند و به نيروهاي طبيعت تقديم شده اند.
آيين بودا در قرن پنجم و از طريق چين و كره به ژاپن وارد شد و با ساخت نخستين معابر به سبك آسياي قاره يي همراه بود. نجاران كره يي معماري چوبي سلسله تانگ را از چين به نارا كه در سال 710 پايتخت ژاپن شد، آوردند. از نمونه هاي آثار آنان مي توان از معبد هوريو (670) و معبد توشوداي (754) نام برد كه در هر دو بنا از دستك هاي طره دار و بام هاي كاس كه از ويژگي هاي شيوه چيني است، استفاده شد. اولين ساختمان هاي مسكوني نيز بازتاب همين نفوذ آسياي قاره يي است . يكي از بقاياي اين معماري اشرافي كوشك هودو در عمارت بيودو – اين است كه در سال 1053 بنا شده و مشخصه آن شبكه شمع هاي پايه است كه ساختمان و طارمي هاي آن را بالاتر از سطح زمين قرار مي دهد. سبك كوشكي بعدا تكامل يافت و در قرن هاي هفدهم و هجدهم با آثار با شكوهي مانند ويلاي سلطنتي كاتسورا نزديك كيوتو (يا هيان كيو، كه از 794 تا 1869 پايتخت بود) شكوفا شد.
قلعه هاي ژاپن قرون وسطي، كه عمدتا از سنگ و روسازه چوبي ساخته مي شد، در قرن پانزدهم به وجود آمد و از 1550 به بعد رواج بسيار يافت، تا 1615 كه اكثر آنها كاملا منهدم شد و ساختن آن نوع قلعه نيز ممنوع شد. معماري مسكوني بر خلاف قلعه ها تا همين اواخر سنتي ماند. مشخصه آن عبارت بود از سازه يي چوبي، بام سفالي و ديوارهاي كاغذي و استفاده از تاتامي (زير اندازي از ساقه برنج) به عنوان پيمون در طراحي نسبت ابعاد در پلان.
تاثير تاريخ و اديان در هنر معماري ژاپن
الف) آثار هنري ژاپن از زمان استقرار بشر در اين كشور، يعني در حدود هزاره دهم پيش از ميلاد ، تا به امروز در طول تاريخ، كشور ژاپن در معرض تهاجم ناگهاني ناگهاني ايده هاي جديد و بيگانه متعدد قرار گرفته است و در پي آن، ادوار زيادي را به دور از ارتباط وسيع با سرزمين هاي ديگر سپري كرده است. به مرور زمان ژاپني ها توانستند از فرهنگ بيگانه الگو پذيرند و آن را جذب كنند و حتي توانستند آن دسته از سازه هاي فرهنگ بيگانه را كه مكمل خاستگاه هاي زيبا شناختي شان بود، ژاپني كنند.
ب) نخستين هنر تكامل و تنه يافته ژاپني در قرون هفتم و هشتم ميلادي در ارتباط با بودايسم به وجود آمد. در قرن نهم زماني كه ژاپني ها از هنر چيني روي برگرداندند و ساختارهاي بومي بيان (احساسات) را گسترش دادند، هنرهاي غير مذهبي بسيار پراهميت نمود. تا اواخر قرن پانزدهم هر دو گونه هنر – مذهبي و غير مذهبي – به اوج خود رسيد. پس از جنگ اونين (1477 – 1467) ژاپن وارد دوره اي از اختلالات سياسي، اجتماعي و اقتصادي شد كه نزديك به يك قرن به طول انجاميد، در اين وضعيت كه حكومت در دست تو كوگاواكلن بود، نقش مذهب سازمان يافته و متمركز در زندگي مردم كم رنگ تر شد و ساختارهاي هنري اي كه قابليت رشد يافتن در اين شرايط را داشتند ، بيشتر جنبه غير مذهبي داشتند .
در طول دوره موروماچي (1573-1338)، كه دوره آشيكاگا نيز ناميده مي شد, تحولي شگرف در فرهنگ كشور ژاپن روي داد. خاندان نظامي آشيكاگا بر سرزمين شوگان ها (فرماندهان موروثي ژاپن كه همه كاره محل قلمرو خود بودند و تا سال 1867 حتي امپراطوري را هم تحت سلطه داشتند) تسلط يافت و ستاد فرماندهي را دوباره به ناحيه موروماچي كيوتو انتقال داد. با بازگشت دولت به پايتخت, گرايش هاي رايج و مردم پسند دوره كاماكورا به پايان رسيد و بيان فرهنگي, وجهه اي اشرافي تر و نخبه سالارانه به خود گرفت و ذن بودائيسم, فرقه چه ان كه از قديم تصور مي شد در قرن ششم ميلادي در چين پايه گذاري شده است, باري ديگر در ژاپن ترويج يافت. به خاطر رفت و آمدهاي صرفا تجاري و تصميمات بازرگاني معابد ذن در چين , بسياري از اشيا و آثار هنري اين معابد به ژاپن منتقل شد و بي شك بر هنرمندان ژاپني كه براي معبد ذن و شوگان ها كار مي كردند اثر گذاشت. اين واردات نه تنها محتوي و مضمون نقاشي را تغيير داد بلكه تعريفي نو از كاربرد رنگ به دست داد. رنگ هاي روشن اماتوه جاي خود را به تك رنگ هاي نقاشي چيني داد.
ژاپني ها مجسمه سازي را كمتر با بيان هنري خود همسو و موافق مي بينند. بيشتر مجسمه هاي ژاپني با مذهب مرتبط است و با كم رنگ شدن اهميت بوداگرايي سنتي, استفاده (كاربرد) از اين هنر نيز كاهش مي يابد. هنر سراميك ژاپن كه شامل نخستين دست ساخت هاي فرهنگ ژاپني نيز هست, در زمره برجسته ترين و عالي ترين سفالگري هاي جهان جاي دارد. در معماري ژاپني, ترجيح به كارگيري مواد طبيعي و بر هم كنش فضاي داخلي و خارجي (نما) به وضوح قابل رويت است.
يكي ديگر از رويدادهاي مهم اين دوره مراسم چاي خوري و محل برگزاري اين مراسم بود. اين مراسم به اين منظور برگزار مي شد كه دوستان علاقمند به هنر و آثار گرد هم آيند و به دور از دغدغه هاي زندگي روزمره يك فنجان (كاسه) چاي كه به گونه اي با وقار و خوش سرو مي شد, بنوشند. معماري اين عمارت كه در آن مراسم چاي خوري برگزار مي شد, به سبك يك كلبه ساده روستايي بود كه در ساخت آن از مواد طبيعي همچون الوار توزه اي و بافت هاي حصيري به كثرت استفاده شده بود.