تحقیق تاريخ پوشش زنان ايران 78 ص
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 76 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
مقدمه:
رديابي پوشاك مردم يك سرزمين كه از آغاز چگونه بوده يا چگونه تحول يافته،كاري در خور تحقيق و دقت است. آدمي از زماني كه از برهنگي خود احساس شرم كرد با وسايل ممكن خود را پوشانيد. ولي براستي چگونه و با چه وسايلي ستر عورت كردند. و اينكه پوشاك زنان اين سرزمين، پيش از آمد آريائيهاي مهاجر چگونه بوده است نيز پر از ابهام و اشكال است. لباس به عنوان پوششي كه سلامتي انسان به آن وابسته است، براي هر زن و مرد الزامي است. زن حق خود آرايي و تجمل دارد ولي حق تبرج و خود نمايي، ندارد . غزالي ،محمد، مسائل زنان بين سنتهاي كهن و جديد، ترجمه مجيد احمدي، تهران : احسان ، 1379، ص221ـ223.
زنان ايران بي حجاب و بدون پوشش نبودند، بلكه در هر عهدي پوشش مخصوص به خود داشتند كه با ظهور اسلام حجاب آنها كامل گشت . ضياءپور، جليل،پوشاك زنان ايران، تهران: وزارت فرهنگ و و هنر، 1346، ص4.
فصل اول
پوشاك و حجاب زنان در ايران باستان
زنان ايلامي
زنان ايلامي ردائي بلند از شانه تا زانو به تن مي كردند كه معمولا، شانه و بازوي راست لخت رها ميشد.آنها موهاي بلندي داشتند كه آنرا ميبافتند و دور سر مي پيچاندند.
زنان مرفه، لباسهاي رنگي و درخشان مي پوشيدند و در مراسم ويژه، زيورهاي بيشتري به كار مي بردند و از گردنبند و گوشواره هاي طلا و نقره، استفاده مي نمودند. سنگهاي
2
قيمتي و درخشان ، نيز در ساخت زيور آلات آنها به كار مي رفته كه لاجورد و عقيق از جمله آنها بوده است .1 آميه ، پير، تاريخ عيلام ، ترجمه شيرين بياني ، تهران: دانشگاه تهران،1349،ص14
زنان آشوري
در ميان زنان آشوري، نقاب داشتن و پوشش سر از امتيازات زنان محترم آشوري بود.آنها احتمالا شبيه زنان ايراني بودند و جامه رسمي آنها شامل دامني بود كه در پيرامون كمر خود مي پيچيدند.روپوشي داشتند و كفشي بر پا مي كردند و روبند سفيد بر چهره مي گذاشتند.روبند نه تنها براي افزودن زيباييهاي زنانه به كار ميرفت بلكه مسلما زنان قصر آن را هنگامي بر چهره ميزدند كه با مردم در خارج از قصر مواجه
مي شدند. در هزاره سوم پيش از ميلاد، جامه هاي ساخته شده از خز، هنوز به نظر گرانبها مي آمد.حتي از آنها تقليد مي شد. و براي اين كار از ماده غير لطيفي مانند حوله استفاده مي كردند و با پيشرفت بافندگي، براي تزيين حاشيه ها و لبه ها، از چين و گلابتون استفاده شد.پوششي ماند شال را به كار مي بردند.كه يك شانه را عريان نشان مي داد.ودراين زمان جاي آن را پوششي گرفت كه داراي آستين بود. همچنين زيورآلاتي كه بسيار هنرمندانه و زيبا از طلاي وزين و مرواريد نشان، همراه با مينا كاري و سنگهاي كمياب ساخته مي شد .1ترنر، روت، كاكس، ويل،ترجمه شيرين بزگمهر، تهران: توس،1380،ص54.
دختران درسن ازدواج كه پانزده سالگي بود، گوشواره مي آويختند. ملكه هم پيراهن و شلواري به تن ميكرد.و احتمالا لباس زنان دوره هاي بعد نيز چنين بوده است2سيبريت، ايلسه، زن در شرق باستان، ترجمه رقيه بهزادي،تهران:پژوهنده، 1379، ص75ـ85
و چون زنان حرم سرا زندگي نسبتا خسته كننده اي داشتند وقت خود را بيش از ديگران صرف زيباسازي و آراستن خود مي كردند.
3
زنهادامنهاي بلندكه تا روي پاها ميرسيده و لباس مخصوص زنان ايراني بودهاست مي پوشيدند3 عطائي، اميد، ايران در پس پرده تاريخ، تهران: بنيان،1377،ص137.
در ايران باستان، زن زيبا زني بود كه موهاي بلند، دهان كوچك، و ابروهاي پهن و پيوسته داشت و اگر به اندازه مورد نظر پهن نبود آن را با وسمه پهن مي كردند 4 تاجبخش، احمد،تاريخ تمدن و فرهنگ ايران از اسلام تا صفويه، شيراز: نويد،1381.
بانوان اشراف كمربندي را همراه با يك قزن قفلي بر روي جامه خويش مي بستند و به اين ترتيب گوشه هاي لباس را زير كمربند مي بستند.و جامه اي ديگر بر روي آن مي پوشيدند كه چين دار و به رنگهاي آبي و ارغواني بود كه آن را هنر مندانه مليله دوزي يا تكه دوزي مي كردند.
لباس عروس در آن زمان، شامل روسري و شب كلاه و تاج عروس بود و اين پوشش سر مهم بود و نشان مي داد كه ازدواج صورت گرفته است. سنجاق لباس هم به جامهها نصب مي شد.چادر پوشاندن عروس توسط داماد در حضور گواهان، اين واقعيت را نشان مي داد كه عروس زني ازدواج كرده است. آرايش رنگين ، بيشتر متمايل به سرخ و زرد ، به زيبائي چهره زنان مي افزود. و براي جالبتر كردن چشمها و ابروان مشكي و مژهها از سرمه و دوده استفاده ميكردندو گيسوان سياه خود را با نوارها و بند ها و مهرههاي سياه، مي آراستند.
بافندگي شغل دوست داشتني زنان اشراف بود. هم بانو و هم خدمتكار، در بافندگي، ماهر بودند.1سيبريت، ايلسه ، زن در شرق باستان، ترجمه رقيه بهزادي، تهران: پژوهنده،1379، ص114ـ112.
زنان ماد :
4
لباس زنان درباري مادي و پارسي نيز شامل كيتوني(كيتون، نامي يوناني است كه به تونيك هاي ساده و معمولا سفيد رنگي كه ايرانيان در زير بالاپوشهاي خود
مي پوشيدند. اطلاق مي شده كه نام ايراني آن را برخي ساتراپي دانسته اند.)
پر حجم بلند و پر چين بود كه پائين آن ريشه دار و مجلل و يقه آن گرد بود.و گاه تن پوشي نظير چادر امروزي نيز بر روي سر و گردن خود مي آويختند. و موهاي خود را به صورت گيس بافته و رها شده در پشت آراسته مي كردند 1 متين، پيمان،پوشاك ايرانيان،تهران:اميركبير،1382،ص29.
از قرار معلوم، مردم اين دوره به رنگ ارغواني توجه خاصي داشتند و با نظر تقدس و احترام به آن مي نگريستند.
زنان هخامنشي
زنان عهد هخامنشي، چهره كاملا بازي داشتند و گيسوان بلندشان را پشت سر مي آويختند و پيراهنشان مانند مردان پارسي بود.و اختلافي كه در ميان آنها ديده ميشود فقط تزئينات پيش سينه و شكل يقه آنهاست كه در پيراهن زنان شكافي داشت و در برخي زيگزاگ است. كشف قطعه فرش كوچكي در پازيريك ، واقع در اتحاد جماهير شوروي ، متعلق به عصر هخامنشي كه روي هر متر مربع ، صحنه اي مشتمل بر چهار زن كه در مقابل آتشدان مشغول انجام مراسم مذهبي هستند و تباس آنان به رنگ زرد ، قرمز و قهوه اي نشان داده شده است . بدن آنان سفيد ، چشمهايشان قهوهاي و موي آنان آبي است .و روي لباس آنان تزئيناتي ديده ميشود و نشان ميدهد زنان ان عصر ، چهره خود را نمي پوشانيدند. ولي پارچه شنل مانندي كه حالتي شبيه چادر داشته و كوتاه و نازك بود ، روي سر مي انداختند 1 راوندي،مرتضي، تاريخ اجتماعي ايران،ج3، تهران:امير كبير،1352،ص623.