تحقیق بذر كاري
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 13 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
5-عمق صحيح بذركاري
سبز شدن بذر در صورت فراهم بودن شرايط محيط (رطوبت، درجه حرارت ...)با رشد جنين آغاز و اندامهاي اوليه نهال شامل ريشه و ساقه با استفاده از مواد ذخيره در بذر توليد مي شود. رشد بقيه اندامها تا وقتي كه ساقه بتواند از خاك خارج شده و به نور آفتاب جهت انجام فتوسنتز (توليد مواد هيدروكربنه) دسترسي پيدا كند از مواد ذخيره بذر خواهد بود.اصولا بذر در گياهان مرتعي در مقايسه بذر در گياهان زراعي كوچك بوده و از مواد ذخيره محدودي برخوردار هستند.
به طور مثال وزن 1000 دانه بذر گياهان علفي مرتعي از 5/3 تا 15/0 گرم متغير است كه در مقايسه با بذر گندم 1000 دانه آن برابر 40 تا 45 گرم مي باشد.
بذر گياهان مي بايستي در عمقي كاشته شود كه مواد ذخيره اي آن براي تامين مواد غذايي مورد نياز جهت شروع و ادامه رشد اوليه نهال كافي باشد.بر اين مبنا عمق كاشت گياهان مرتعي كمتر از عمق گياهان زراعي است. لذا عمق كاشت يكي از موارد اساسي در بذركاري مراتع مي باشد و همانطوري كه ذكر شد براي بذر هر گياه حدي وجود دارد.اين حد بستگي به خصوصيات آناتوميكي و مورفولوژيكي نهال سبز شده دارد و از طريق گياه مادر به نهالها انتقال مي يابد.
سبز شدن بذور و خروج آن از خاك يكي از موارد بوده و بقاء نهالهاي توليد شده بستگي به رطوبت خاك و مواد غذايي موجود در آن دارد. بنابراين در صورت سبز شدن بذور اگر سيستم ريشه گسترش پيدا نكند، نهالهاي توليد شده از بين خواهند رفت. براي فراهم كردن شرايط و تامين رطوبت لازم براي رشد بذور نهالهاي توليد شده بهتر خواهد بود كه عمق كشت تا اندازه اي عميق در نظر گرفته شود تا نهالهاي حاصل شده در اثر خشك شدن خاك سطحي از بين نرفته، فرصت استقرار و نفوذ ريشه هاي خود را در خاك داشته باشند. معمولا عمق كشت بستگي به بزرگي و كوچكي بذر دارد. بذور ريزتر بايد در عمق كم كه در پاره اي موارد كشت بذور بدون پوشانيدن آن را ايجاب مي كند، در مورد بذور درشت تر عمق كشت افزايش مي يابد.
عمق كشت همچنين به بافت خاك مربوط بوده و خاك هاي سنگين، كمتر و در خاكهاي سبك و ماسه اي به علت سهولت خروج اندامهاي هوايي نهال از آن، مي توان عمق كشت را افزايش داد.
براي فراهم كردن رطوبت خاك در اثر جمع آوري نزولات براي سبز شدن بذور، جلوگيري و تاخير در تبخير آن مي توان مبادرت به كشت در ته جويچه هايي كه عمق آنها در حدود 10سانتي متر مي باشد نمود. در اين روش بدون اينكه عمق كشت بذر زياد شود، بذور عملاً از رطوبت بيشتري استفاده مي كنند.
بازديد بذركاري يكي از مراحل مهم در بذركاري مراتع مي باشد. منظور از اين بازرسيها اين است كه ملاحظه شود آيا بذور، سبز شده و از خاك خارج شده اند و يا اينكه در اثر عوامل محيط از بين رفته اند. بديهي است تا برطرف كردن عامل از بين برنده نمي توان اقدام به بذركاري نمود. برنامه بازديد و كنترل بذركاري 2 هفته و چهار هفته پس از كشت و همچنين اوايل پاييز و اوايل بهار سال بعد، از لحاظ اطلاع از استقرار گياهان خواهد بود.
تك كشتي يا كشت مخلوط
پس از اينكه نتيجه آزمايشها در مورد گونه هاي وارد شده حاصل شد و همچنين نتايج مقايسه كيفيت و كميت علوفه اين گونه ها با گونه هاي بومي بدست آمد براي هر منطقه يك سري گياه مي توانند انتخاب شوند كه با توجه به نوع دام استفاده كننده و همچنين منظور از ايجاد مراتع و سرانجام فصل استفاده خواهد بود.
در مورد كشت اين گياهان مي توان به صورت تك كشتي و يا كشت مخلوط و تركيب چند گياه اقدام كرد. هر يك از دو روش فوق محاسن و معايبي به شرح زير دارد:
1- محاسن تك كشتي
1- سهولت بذركاري يكنواخت.
2- به علت يكنواختي خوشخوراكي، چرا يكنواخت خواهد بود.
3- توليد علوفه در فصلي كه مورد احتياج مي باشد.
4- خصوصيات رشد ورشد مجدد گياهان يكنواخت خواهد بود.
5- امكان انتخاب سازگارترين و بهترين گونه براي منطقه.
6- تركيب گياهي ثابت بوده، كمتر تغيير مي كند.
7- كم بودن هزينه هاي استقرار.
8- استقرار گونه هاي اساسي سريعتر خواهد بود.
9- سهولت اجراي برنامه هاي اداره منطقه.
2- محاسن كشت مخلوط
1- در مواردي كه خاك منطقه يكنواخت نباشد امكان ايجاد پوشش يكنواخت وجود دارد.
2- طولاني بودن دوره رويش و در نتيجه مهيا بودن علوفه سبز و آبدار براي مدت طولاني.
3- بالا بودن ميزان محصول علوفه-نتايج موسسات تحقيقاتي روسيه 4/14 درصد افزايش محصول به طور متوسط در 82 منطقه را نشان مي دهد.
4- بالا بودن ارزش غذايي علوفه.
5- بالا بودن خوشخوراكي علوفه به علت متنوع بودن نوع گياهان.
6- به دليل متفاوت بودن درجه مقاومت گياهان در مقابل شرايط آب و هوايي و حمله آفات و حشرات، كليه پوشش از بين نمي رود.
7- پوشش و حفاظت سريع و بهتر خاك.
8- سازگاري بهتر با تغييرات خاك – موقعيت محلي و سر انجام شرايط آب و هوايي.
9- استفاده بيشتر از كليه طبقات خاك.
10- استفاده چند جانبه از منطقه (توليد علوفه براي دام و حيوانات شكاري).
11- استفاده از گياهان ديگر به منظور كشت با گونه هايي كه بذر آنها گران بوده و يا امكان فراهم كردن بذر آنها براي كشت تمامي منطقه وجود ندارد.
12- تاثيرات مفيد برخي از گياهان بر روي گياهان ديگر (افزايش ميزان ازت در اثر كشت گياهان خانواده پروانه آسا و استفاده گياهان خانواده گندميان از ازت تهيه شده).
13- كمك گياهان سريع الرشد در رشد و استقرار گياهان بطي الرشد.
14- افزايش هوموس خاك - تهويه بهتر خاك – افزايش ظرفيت نگهداري آب در خاك.
علاوه بر آنچه در مورد محاسن دو نوع كشت بيان شد هر يك به نوبه خود معايبي به شرح زير دارند:
در روش تك كشتي حفاظت خاك كمتر صورت مي گيرد. مخصوصاً در مواردي كه قسمتهاي هوايي در زمستان خشك شده و پوششي ايجاد نمي كند، مثل يونجه – پوتريوم. نوع دام استفاده كننده محدود بوده و اين گونه مرتعكاريها مرتع مناسبي براي استفاده دو نوع دام نمي باشد.
در مورد كشت مخلوط علاوه بر آنكه برنامه اداره منطقه مشكل خواهد بود، در اثر اختلاف موجود در خوشخوراكي گونه هاي كشت شده امكان چراي مفرط از گونه هاي خوشخوراك و محدود شدن رشد و يا از بين رفتن آنها وجود دارد.
با توجه به مطالب بالا بايد سعي بر اين باشد كه در صورت كشت مخلوط اولاً تعداد گونه هايي كه در برنامه كشت مخلوط انتخاب مي شوند زياد نباشد و معمولاً از 2 تا حد اكثر 5 گونه انتخاب گردد. ثانياً وجه تشابهي بين گونه هاي انتخاب شده از لحاظ درجه خوشخوراكي – فصل رويش – مقاومت در برابر چرا و خشكي محيط و رويش مجدد وجود داشته باشد. وجود تشابه در موارد ذكر شده و انتخاب تعداد كم گونه برنامه هاي اداره منطقه را تا اندازه اي سهل خواهد كرد.