تحقیق اسيب ديدگي كشتي گيران
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 32 صفحه
قسمتی از متن word (..DOC) :
1
نتایج یک تحقیق در رابطه با آسیب دیدگی كشتی‌گیران
نتیجه‌ی یك تحقیق نشان داد، مهم ترین علت بروز آسیب دیدگی در میان كشتی گیران به ترتیب 62 درصد خستگی مفرط، 60 درصد آسیب های قبلی، 58 درصد شرایط روحی نامناسب و 56 درصد تمرین و تكنیك غلط و حركات ورزشی است.
به گزارش ایسنا، در این تحقیق كه از سوی علی اكبرنژاد گردآوری شده، آمده است: بررسی نتایج آسیب‌های ورزشی حاكی از آن است كه در كل جراحت اندام با 100 درصد شیوع در مقام اول و پس از آن آسیب‌های زخم، ضرب دیدگی وكوفتگی، با 98 درصد شیوع درمقام دوم، آسیب‌های شكستگی 96 درصد سوم و آسیب های كشیدگی و پیچ خوردگی با 90 درصد شیوع درمقام چهارم قرار دارند.
هم‌چنین آسیب در رفتگی با 58 درصد، مینیسك 50 درصد، ترك خوردگی 48 درصد، پارگی عضلات با 26 درصد شیوع در رده‌های بعدی قرار دارند. ضمن این كه آسیب دیسك با 20درصد پایین‌ترین درصد شیوع را به خود اختصاص داده است.
به علت درگیر شدن كلیه‌ی اندام‌ها در ورزش كشتی می توان گفت هیچ یك از اعضای بدن مصون از آسیب نخواهند بود و تنوع آسیب‌ها نیز زیاد است. به طوری كه در آسیب‌های استخوانی، شكستگی گوش با 86 درصد، دندان با 65 درصد بیشترین و در ترك خوردگی نیز انگشتان دست و ترقوه با 10 درصد بیشترین شیوع را به خود اختصاص داده‌اند.
2
در آسیب‌های پوستی در جراحت، گردن، گوش و انگشتان دست به ترتیب با 98 درصد، 90 درصد، 42 درصد؛ در زخم حفره‌ی دهان، ابرو و گوش با 72 درصد، 68 درصد، 58 درصد؛ در آسیب‌های عضلانی، ضربدیدگی و كوفتگی انگشتان دست گردن و كمر به ترتیب 76 درصد، 62 درصد، 48؛ در كشیدگی عضلانی گردن و ران 48 درصد و در پارگی عضلانی ران با 8 درصد بیشترین شیوع را داشته‌اند.
در آسیب‌های مفصلی، درفتگی انگشتان دست با 36 درصد، آرنج 22 درصد ودر پیچ خوردگی نیز انگشتان دست و مچ پا با 68 درصد و 56 درصد؛ در زمینه زانو هم میزان 10 درصد افراد صرفا پیچ خوردگی داشته و50 درصد افراد دچار آسیب مینیسك شده‌اند كه طبعاً همراه با پیچ خوردگی بوده است و در كل می‌توان مقدار آن را 60 درصد قلمداد كرد.
به طوركلی می توان گفت در اندام فوقانی، انگشتان دست بیشترین سهم در آسیب‌های را داشته كه علت آن را می‌توان درگیری مستقیم انگشتان برای اجرای كلیه‌ی فنون دانست.
در سر و صورت، گوش بیشترین آسیب را داشته و دیگر عضوها نیز از درصد قابل توجهی برخوردار بوده اند كه با تحقیقات دیگر نیز مطابقت دارد. دلیل آنها می تواند برخورد اعضای سر وصورت هنگام اجرای فنونی مثل زیرگیری، مقاومت در مقابل قوس های حریف وغیره باشد.
از نظر فیزیكی قرارگرفتن در قسمت جلوی بدن هنگام گاردگیری و مقابله با حریف است.
در تنه و ستون فقرات گردن و بعد از آن پشت و كمر بیشترین مقدار آسیب دیدگی را داشته كه شاید علت آن فشاری باشد كه در زمان اجرای فنون مختلف، به خصوص بلند شدند در مواقعی كه خم حریف را به صورت شكسته یا زانو زده گرفته و در خیمه حریف گیر كرده باشد.
3
در اندام تحتانی زانو و پس از آن ران شایع‌ترین عضوهای آسیب دیده می باشد كه می تواند علت آن محدود نبودن حركت مفصل زانو و پیچ خوردن آن هنگام دفاع در مقابل زیرگیری های حریف و یا هنگام چرخش در زمان زیرگیری از حریف مقابل و یا در برخورد مستقیم آن با زمین می تواند باشد.
درزمینه علل بروز آسیب‌ها نیز باید گفت كه 84 درصد آسیب‌ها در شرایط تمرین مرتب ومنظم رخ داده است كه با نتیجه "احمد زاكانی" 33 درصد و 83 درصد هم‌خوانی داشته و می توان گفت در این سطح از ورزش باید به نقش دیگر عوامل در بروز آسیب‌ها توجه داشت.
در مورد میزان كاهش وزن تنها 32 د رصد از افراد در زمان بروز آسیب‌ها در حال كم كردن وزن و رژیم بوده‌اند.
آمادگی روانی و شرایط روحی مناسب را می توان یكی ازعوامل دانست كه در بروز آسیب سهیم است، چرا كه 58 درصد از افراد در شرایط روحی نامناسب آسیب دیده‌اند.
عدم حضور مربی نیز نمی تواند به عنوان یك عامل موثر قلمداد شود، چرا كه 92 درصد آسیب‌ها در حضور مربی و تنها 8 درصد آسیب‌ها در غیاب مربی واقع شده‌اند.
در این‌باره باید متذكر شد كه مربی در اكثر جلسات تمرین حضور دارد و كمتر روزی وجود دارد كه مربی در محیط ورزش حضور نداشته باشد.
4
نتایج حاصله نشان می‌دهد: 62 درصد از آسیب‌ها در شرایط بروز خستگی مفرط واقع شده و 38 درصد آن به بروز خستگی مفرط ارتباطی نداشته‌اند. در نتیجه می توان این عامل را یك عامل موثر دانست و توجه و مراقبت مربیان و ورزشكاران را به این نكته سوق داد كه حتی‌الامكان از ادامه‌ی تمرین در شرایط بروزخستگی مفرط احتراز ورزند.
در مورد عامل گرم كردن و برخورداری از امكانات و وسایل وتجهیزات نتایج موید آن است كه 90 درصد در شرایط بروزآسیب بدن خود را گرم كرده و 80 درصد از افراد از وسایل و امكانات استاندارد استفاده كرده بودند و در نتیجه این دو عامل را نمی توان عوامل مهمی دراین سطح ورزش در بروز آسیب دانست.
تمرین و تكنیك غلط و انجام حركات غیر ورزشی را می توان یكی از عوامل موثر در بروزآسیب‌ها دانست. به طوری كه 56 درصد آسیب‌ها درنتجیه تمرین و تكنیك غلط یا حركات غیر ورزشی رخ داده است. هم‌چنین اكثر آسیب‌ها با 74 درصد در شرایط تمرین رخ داده است كه این نتیجه با نتایح "احمدزاكانی" مطابقت دارد. در ضمن مراقبت و ارایه راهكارها برای احتراز و كاهش آسیب‌ها در زمان تمرین باید بیشتر باشد.
نهایتا آسیب‌های قبلی را در بروز آسیب‌های ورزشی جدید نباید نادیده گرفت، چرا كه 60 درصد آسیب‌ها به دنبال آسیب‌های قبلی به وقوع پیوسته‌اند.
در نهایت می توان عوامل موثر بروز آسیب در این تحقیق را به ترتیب خستگی مفرط با 62 درصد آسیب‌های قبلی 60 درصد و شرایط روحی نامناسب 58 درصد و تمرین و تكنیك غلط و حركات غیر ورزشی را 56 درصد بیان كرد.
پیشنهادات با توجه به یافته های تحقیق