تحقیق جشنهاي ايران باستان ( ورد)
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 119 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
زرتشت
January 19th, 2009, 14:51
* نخستين مناسبت در دي ماه جشنهاي چهارگانه ديگان است چون در دي ماه چهارروز به نام خدا ناميده ميشود. اين جشنها با «اورمزد روز » آغاز ميشود و با «ديبهدين» پايانميپذيرد. http://t-z-a.org/images/Mehregan.jpg
١- اورمزد و دي ماه : در نخستين روز دي ماه باستاني / ٢٥ آذرماه خورشيدي
٢- دي بهآذر و ديماه در هشتمين روز دي ماه باستاني/ ٢ دي ماه خورشيدي
٣- ديبه مهر وديماه در پانزدهمين روز دي ماه باستاني/ ٩ دي ماه خورشيدي
٤- ديبهدين و ديماه در بيست و سومين روز دي ماه باستاني/١٧ دي ماه خورشيدي
* مناسبت ديگر يادواره درگذشت اشوزرتشت است كه در روز خير(خور) ايزد برابر با يازدهمين روز از ديماه باستاني و پنجم ديماه خورشيدي در سراسر مناطق زرتشتينشين گيتي به ويژه ايران برگزار ميشود. اين روز يكي از روزهاي تعطيل ويژه زرتشتيان ايران است.
مناسبت اين يادروز به كوتاهي از اين قرار است:
پيامبر ايران باستان اشوزرتشت پس از پايان رسالت خود كه آموزش راستي و آرامش به انسانها بود، در شهر بلخ به سرميبرد. در سن هفتادو هفت سالگي هنگاميكه گشتاسب كياني و پسرش اسفنديار فرمانرواي بلخ كه آن زمان از پايتخت خارج شده بودند، فرمانرواي توراني ارجاسب كه دشمن ديرينه ايرانيان بود از فرصت استفاده كرد و توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشكري بسيار به ايران فرستاد. لشكر توراني دروازههاي شهر بلخ را با همه دلاوريهاي ايرانيان در هم شكستند و هنگاميكه اشوزرتشت پيامبر ايراني با لهراسب و گروهي از پيروانش در آتشكده بلخ به نيايش مشغول بودند، با يورش سپاهيان مهاجم همگي جان باختند.
اشوزرتشت گرچه جان به جان آفرين سپرد و از ديدهها پنهان گشت، ولي روان پاكش همراه با اندرز و آموزشهاي جاودانهاش پيوسته زنده ماند. طوري كه پس از هزاران سال نام بلندش بر سرزبانها و فروغ مهرش در درون دلهاست.
* مناسبت سوم برگزاري «گهنبار» است كه از روز مهر تا ورهرام ١٦ تا ٢٠ دي ماه باستاني و ١٠ تا ١٤ دي ماه خورشيدي چهره ميديارم گاه خوانده ميشود. اين گهنبار ويژه پيدايش جانوران است. ميديارم به چم (معناي) ميانه آرامش است و زماني برگزار ميشود كه هنگام آرامش و استراحت كشاورزان و دامداران است.
* روزهاي نبر (نخوردن گوشت) نيز در دي
زرتشت
January 19th, 2009, 14:51
* نخستين مناسبت در دي ماه جشنهاي چهارگانه ديگان است چون در دي ماه چهارروز به نام خدا ناميده ميشود. اين جشنها با «اورمزد روز » آغاز ميشود و با «ديبهدين» پايانميپذيرد. http://t-z-a.org/images/Mehregan.jpg
١- اورمزد و دي ماه : در نخستين روز دي ماه باستاني / ٢٥ آذرماه خورشيدي
٢- دي بهآذر و ديماه در هشتمين روز دي ماه باستاني/ ٢ دي ماه خورشيدي
٣- ديبه مهر وديماه در پانزدهمين روز دي ماه باستاني/ ٩ دي ماه خورشيدي
٤- ديبهدين و ديماه در بيست و سومين روز دي ماه باستاني/١٧ دي ماه خورشيدي
* مناسبت ديگر يادواره درگذشت اشوزرتشت است كه در روز خير(خور) ايزد برابر با يازدهمين روز از ديماه باستاني و پنجم ديماه خورشيدي در سراسر مناطق زرتشتينشين گيتي به ويژه ايران برگزار ميشود. اين روز يكي از روزهاي تعطيل ويژه زرتشتيان ايران است.
مناسبت اين يادروز به كوتاهي از اين قرار است:
پيامبر ايران باستان اشوزرتشت پس از پايان رسالت خود كه آموزش راستي و آرامش به انسانها بود، در شهر بلخ به سرميبرد. در سن هفتادو هفت سالگي هنگاميكه گشتاسب كياني و پسرش اسفنديار فرمانرواي بلخ كه آن زمان از پايتخت خارج شده بودند، فرمانرواي توراني ارجاسب كه دشمن ديرينه ايرانيان بود از فرصت استفاده كرد و توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشكري بسيار به ايران فرستاد. لشكر توراني دروازههاي شهر بلخ را با همه دلاوريهاي ايرانيان در هم شكستند و هنگاميكه اشوزرتشت پيامبر ايراني با لهراسب و گروهي از پيروانش در آتشكده بلخ به نيايش مشغول بودند، با يورش سپاهيان مهاجم همگي جان باختند.
اشوزرتشت گرچه جان به جان آفرين سپرد و از ديدهها پنهان گشت، ولي روان پاكش همراه با اندرز و آموزشهاي جاودانهاش پيوسته زنده ماند. طوري كه پس از هزاران سال نام بلندش بر سرزبانها و فروغ مهرش در درون دلهاست.
* مناسبت سوم برگزاري «گهنبار» است كه از روز مهر تا ورهرام ١٦ تا ٢٠ دي ماه باستاني و ١٠ تا ١٤ دي ماه خورشيدي چهره ميديارم گاه خوانده ميشود. اين گهنبار ويژه پيدايش جانوران است. ميديارم به چم (معناي) ميانه آرامش است و زماني برگزار ميشود كه هنگام آرامش و استراحت كشاورزان و دامداران است.
* روزهاي نبر (نخوردن گوشت) نيز در دي
ماه عبارتند از :
- ششم دي برابر با ماه روز
- هشتم دي برابر با گوش روز
- پانزدهم دي برابر با رام روز
- بيست و ششم دي برابر با وهمن روز
زرتشت
January 19th, 2009, 14:50
برابر با سالنامهي زرتشتيان، امسال روز سوم آذرماه برابر است با جشن آذرگان، يعني برابري آذر روز با آذرماه؛
برابري اين روز با ماه آن را جشني ساخته است بهنام « آذرگان» كه آن را « آذرجشن» نيز ميگويند. آذر يا آتش در آيين مزديسني، پاك و پاككننده به شمار ميرود و از اين نگاه مورد احترام است. توجه زرتشيتان به آتش از لحاظ فروغ و شعاع آن است كه نموداري از فروغ ايزدي است و در هنگام نيايش و ستايش اهورامزدا، آتش و نور را پرستش سوي خود قرار دادهاند.
نيا را هميبود آيين و كيش
پرستيدن ايزدي بود بيش
بدان گه بدي آتش خوبرنگ
چو مر تازيان راست محراب سنگ
نياكان ما در اين روز به آتشكدهها ميرفتهاند و ستايش و نيايش اهورامزدا را به جا ميآوردهاند.
به گفته پژوهشگران ، از روزي كه ايرانيان و هندوان در پهنه گيتي شناخته شدند، مردميبودند كه آتش را در پرستشگاههاي خود گراميو بزرگ ميداشتند.
به گواهي اوستا و ودا- كتاب مقدس هندوها- سرودهاي آتش هماره در سرزبانهاي نياكان پارساي ما بود. در سنگ نوشتههايي كه از هخامنشيان به جاي مانده، ديده ميشود كه داريوش در برابر آتشدان به ستايش ايستاده است همچنين در روي هزاران سكه پادشاهان روزگاران پيش، آتشدان ديده ميشود.
پس از چيره شدن تازيان بر ايران و چندين سده پس از آن، باز در سراسر ايران آتشكدهها روشن بود، يا آن گونه كه نويسندگان پيش نوشتهاند برخي از آنها خاموش و ويران و برخي ديگر مسجد شدند.
آتش در دين هاي ديگر نيز مقدس بوده است. به طوري كه مي
دانيم حضرت موسي در كوه «طور» شعلهي آتش را از دور مشاهده كرد و از ميان آتش نداي الهي را شنيد و به مقام پيامبري رسيد.
در قرآن مجيد نيز ضمن بيان قدرت خدا و شرح نعمتهاي او، به اهميت آتش اشاره ميكند؛ بدين مضمون كه : « خداوند متعال چنان خدايي است كه قرار داده است براي شما از درخت سبز آتش را كه شما از آن حرارت و روشنايي به دست ميآوريد و گرم ميشويد.»
در ايران باستان، آتش داراي اهميت و تقدس بوده و احترام و ارزش در خور خويش را داشته است، در اوستا از آتش به عنوان يك پديده اهورايي ياد شده و داور ميان نيكوكاران و دروغكاران است.
يسناي شصت و دوم يكي از نمونهها به شمار ميرود، در خرده اوستا نيز نقش اساسي دارد. در خرده اوستا همراه با دو بند از سرودهاي گاتها به عنوان « آتش نيايش »انتخاب شده است و در همه آيينهاي شادي مانند سدرهپوشي، گواهگيري، جشن ها و گشايش ساختمانها، توسط موبد سراييده ميشود. آتش نيايش در حقيقت سرود شادي و شادماني است و از قديم پس از افروختن آتش، خوانده ميشده است.
يسناي ٦٢ متني بسيار قديمياوستايي ست كه درباره آتش است. در اساطير ايراني آتش هفتمين آفرينش مادي خداوند است. نخست آسمان، دو ديگر آب، سديگر زمين، چهارم گياه، پنجم گوسفند، ششم مردم و هفتم آتش كه درخشش او از روشني بيكران، از جاي هرمز است
نخستين مناسبت در ماه مهر آغاز سال تحصيلي است كه به همين مناسبت « مهرماه و آغاز پاييز » را « بهار» دانش نام نهادهاند. به گفته برخي از پژوهشگران، دليل آغاز سال تحصيلي در مهرماه نيز همزماني آن با جشن مهرگان بوده كه اهميتي همچون نوروز داشته است. و به دليل فروشكوه و خجستگي اين جشن، ماه مهر را آغاز سال تحصيلي قرار دادهاند.
* جشن مهرگان مناسبت ديگر اين ماه است كه از روز دهم يعني برابري مهرروز و مهرماه آغاز ميشود. اين جشن در روزگاران ديرين در نخستين روز از پاييز برگزار ميشد.
مهرگان پس از نوروز بزرگترين جشن ايراني و هندي است اين آيين، در ستايش ايزد«ميثره» يا « ميترا »و بعدها «مهر» است كه از مهر روز آغاز شده تا رام روز به اندازهي شش روز ادامه دارد.
« مهريشت