تحقیق بتن و خواص آن 36 ص
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 30 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
بتن و خواص آن
بتن عمدتاً از 2 قسمت تشكيل شده است:
مصالح سنگي: حدود 75-60 درصد حجم بتن از مصالح سنگي تشكيل ميشود.
خمير سيمان: حدود 40-25 درصد حجم بتن با خمير سيمان پر ميشود.
از 40-25 درصد خمير سيمان، 7 الي 15 درصد سيان و 14 الي 21 درصد آب است.
ميزان آب در خمير سيمان
ميزان آب در بتن معمولاً با نسبت وزني آب به سيمان (W/C) نشان داده ميشود كه W معرف وزن آب و C معرف وزن سيمان است. به صورت يك اصل بايد حتيالمقدور نسبت W/C كم انتخاب شود.
قسمتي از آبي كه در ساخت بتن مصرف ميشود (حدود 25 درصد وزني سيمان)، جذب ذرات سيمان شده و در واكنشهاي شيميايي (هيدراسيون) بكار گرفته ميشود، اما عملاً ساخت بتني با W/C=0.25 امكانپذير نيست، زيرا چنين بتني به اندازهاي سفت است كه كار كردن با آن ميسر نيست، به همين جهت بايد W/C را تا آنجا افزايش داد كه به سهولت بتوان با بتن كار كرد، لذا W/C را تا 4/0 الي 6/0 افزايش ميدهند، اما در همين محدود باز هم هرچه W/C را كمتر درنظر بگيرند، بهتر خواهد بود، زيرا مازاد آب كه در واكنش شيميايي شركت نميكند، جا اشغال كرده و نهايتاً يا در بتن محبوس ميشود و يا تبخير شده و فضاي خالي ايجاد مي‌‌كند، يعني در هر حال از حجم مفيد بتن ميكاهد.
محاسن استفاده از نسبت آب به سيمان كمتر
افزايش مقاومت فشاري و كششي بتن؛
افزايش خاصيت آببندي در بتن (زيرا هرچه آب كمتري مصرف شده باشد، فضاي خالي كمتري در بتن ايجاد شده و در نتيجه روزنههاي كمتري براي عبور آب وجود خواهد داشت)؛
كاهش جذب آب (به دليل محدود شدن فضاهاي خالي)؛
پيوستگي بهتر بين لايههاي متوالي در بتنريزي؛
افزايش چسبندگي بين ميلگرد و بتن (چون سطح تماس ميلگرد و بتن بيشتر خواهد بود)؛
افزايش مقاومت در مقابل شرايط جوي نامساعد (تر و خشك شدنهاي متوالي و سرد و گرم شدنهاي متوالي)؛
كاهش ميزان افت؛
كاهش ميزان خزش؛
كاهش امكان آب انداختن بتن؛
كاهش امكان جدا شدن دانهها.
مزيت استفاده از نسبت آب به سيمان بيشتر
W/C زياد فقط يك حسن دارد و آن رواني و كارايي بيشتر است. جاي بسي تاسف است كه اكثراً 10 مزيت قبلي (ناشي از W/C كمتر) فداي اين يك حسن (كارايي بالاتر) شده و از W/C بيشتر استفاده ميشود، يعني فقط به لحاظ آنكه در كارگاه كار كردن با بتن راحتتر باشد، آب بتن را زياد كرده و بدين ترتيب نارساييهاي عديدهاي را براي بتن سخت شده آتي فراهم ميكنند.
توجه شود كه در هر حال، كار كردن با بتني با W/C كمتر از 4/0 امكانپذير نيست.
بعضي از مسائلي كه ممكن است در بتن تازه بوجود آيد
1. آب انداختن بتن:
آب انداختن بتن از نظر يك پديده ظاهري، اينگونه تجلي مي‌‌كند كه پس از بتنريزي و پرداخت سطحي بتن، يك لايه نازك آب آغشته به سيمان روي سطح بتن ظاهر ميشود.
اين آب از قسمتهاي زيرين بتن به دليل خاصيت مويينگي به قسمتهاي سطحي آب بالا آمده و در مسير خود احتمالاً مقداري سيمان را نيز با خود شسته و همراه مي‌‌كند. لذا در قسمتهاي بالايي بتن، مقدار آب موجود از آبي كه در طراحي درنظر گرفته شده، بيشار خواهد شد و به عكس، در قسمتهاي پاييني بتن مقدار آب كمتر خواهد گرديد.
مشخصات نامطلوب بتن آب انداخته به شرح زير است:
الف) پس از سخت شدن نامرغوب بوده و به مقاومت مطلوب و موردنظر نخواهد رسيد.
ب) لايه رويي بتن آب انداخته، پس از سفت شدن (سخت شدن) به مرور زمان و با استفادههاي ترافيكمي از آن پودر شده و به صورت گرد و خاك درميآيد و به اين جهت سطح رويي ناصاف شده و پديده «پودرشدگي» اتفاق ميافتد. چنين بتني اولاً بدننما شده و ثانياً نقطه ضعفي براي شرايط يخزدگي و هوازدگي خواهد بود. آب انداختن پديده بسيار نامطلوبي است و بايد حتيالمقدور از ايجاد آن جلوگيري كرد، متاسفانه بعضي از استادكاران سعي ميكنند با زياد ماله شدن بر روي سطح بتن، يك قشر آب در سطح ايجاد كنند، غافل از اينكه اين عمل، ضعفهاي اساسي براي بتن ايجاد مي‌‌كند.
مهمترين دليل در آب انداختن بتن، اسلامپ بيش از حد است. بنابراين كارايي و اسلامپ كم در كنار مزايايي ديگر، احتمال آب انداختن را نيز كاهش ميدهد. دلايل ديگري از جمله ويبره بيش از حد و نيز نامناسب بودن دانهبندي، احتمال آب انداختن بتن را افزايش ميدهند.
2. جدا شدن دانهها
جدا شدن دانهها از پديدههايي است كه در بتن تازه ايجاد ميگردد. به اين ترتيب كه دانههاي درشد مخلوط نشست كرده و به سمت پايين حركت ميكنند و دانههاي ريزتر به سمت بالا منتقل ميشوند، بنابراين بتن حالت يكنواختي خود را از دست داده و توزيع دانهبندي به هم ميخورد.
جدا شدن دانهها در بتن تازه يك پديده نامطلوي محسوب ميشود و ناظرين و مهندسين كارگاه همواره بايد سعي كنند تا از عواملي كه ممكن است منجر به بروز اين حالت شود، جلوگيري نمايند. بتني كه دانههاي آن جدا شده، از نظر مقاومت فشاري و خمشي ضعيف شده و به حد مطلوب نخواهد رسيد.
مهمترين دليل جدا شدن دانهها در بتن تازه، اسلامپ بالا و بيش از حد است.
دلايل ديگري از قبيل ويبره بيش از حد، جابجا كردن بتن در قالب بوسيله بيل يا ويبراتور، ريختن بتن از ارتفاع نيز ممكن است به جدا شدن دانهها منجر شود. انبار كردن نامناسب دانهها ممكن است به جدا شدن دانهها قبل از ساخت بتن و احتمالاً عدم وجود دانه
بندي يكنواخت و صحيح در بتن ساخته شده منجر شود. به همين جهت لازم است انبار كردن دانههاي شن و ماسه در كارگاه به صورت مجزا و در دپوهاي جداگانه صورت گيرد. از طرفي بهتر است براي ماسه يك دپوي (0-5mm) و براي شن دپوهاي (5-10mm) يا نخودي و (10-20mm) يا بادامي تنظيم شود و در صورت استفاده از دانههاي درشتتر ميتوان از يك دپوي (20-40mm) نيز استفاده كرد. به اين ترتيب ميتوان در هنگام ساخت بتن مصالح دانهاي از هر دپو به ميزان محاسبه شده جدا كرده و اختلاط را انجام داد.
تراكم بتن تازه
تراكن بتن، يعني به حركت درآوردن ذرات بتن، كم كردن اصطكاك بين آنها و خارج كردن حبابهاي هوا از بتن.
مكانيزمي كه براي تراكم بتن بكار ميرود، ارتعاش است. هدف از متراكم كردن بتن و خارج كردن حبابهاي هوا، آن است كه بتن توپرتري به دست آيد تا در نتيجه آن بتن از مقاومت بهتري برخوردار شده و در مقابل عوامل مخرب محيطي از خود دوام بهتري نشان دهد.
از طرفي با افزايش سطح تماس بين بتن و ميلگرد، چسبندگي بهتري بين آنها فراهم كرده و نيز سبب ميشود كه پس از باز كردن قالبها، سطح ظاهري صاف و بدون خلل و فرج براي بتن حاصل شود. قديميترين روش براي ويبره، ضربه زدن به بتن (به قالب) است. طبيعي است كه اين نحو ويبره براي كارهاي كوچك و كماهميت ميتواند تا حدودي مناسب باشد.
انواع ويبره
1. ويبره دستي:
سادهترين نوع ويبره، ويبره دستي است كه ممكن است به صورت ميلهاي يا شيلنگي باشد. ويبره ميلهاي يك وسيله لرزاننده كوچك است كه آن را به وسيله دست هدايت كرده و يا فرو بردن به صورت قائم در قسمتهاي مختلف بتن را مرتعش كرده و حبابهاي هوا را خارج ميكنند. توصيه ميشود در اين روش، ميله لرزان را به فاصله هر 5/0 الي يك متر در بتن فرو برده و هر بار بين 5 تا 30 ثانيه در بتن نگه دارند (بسته به ميزان تراكم مورد نظر و همچنين اسلامپ بتن).