تحقیق اهدای جنین
دسته بندي :
دانش آموزی و دانشجویی »
دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
اهداي جنين در پرتو فقه و حقوق
/ مسلم خلفي /
خبرگزاري فارس: در نوشتار حاضر ابتدا موضوعاتي چون فرايند، تاريخچه و ماهيت اهداي جنين مطرح گرديده، سپس نظريه‌ي حرمت مطلق اهداي جنين و نظريه‌ي تفكيك مورد نقد و بررسي واقع شده و در انتها مستند به دلايلي نظريه‌ي جواز مطلق اهداي جنين به عنوان برآيند مقاله برگزيده شده است.
چكيده:
يكي از شيوه‌هاي درمان نازايي، «اهداي جنين» است كه در آن اسپرم مرد و تخمك زن را در آزمايشگاه تلقيح نموده و بعد از تقسيمات اوليه،يعني چهار تا پنج روز بعد، جنين حاصل را به رحم زن متقاضي منتقل مي‌كنند. در مورد اهداي جنين سه نظر مطرح است: حرمت مطلق؛ جواز مطلق و تفكيك (يعني جواز در صورت استفاده از سلول جنسي زوجين و عدم جواز در صورت استفاده از سلول جنسي غير زوجين). در نوشتار حاضر ابتدا موضوعاتي چون فرايند، تاريخچه و ماهيت اهداي جنين مطرح گرديده، سپس نظريه‌ي حرمت مطلق اهداي جنين و نظريه‌ي تفكيك مورد نقد و بررسي واقع شده و در انتها مستند به دلايلي نظريه‌ي جواز مطلق اهداي جنين به عنوان برآيند مقاله برگزيده شده است.
كليد واژه:اهداي جنين، اهداي تخمك، اهداي اسپرم، استمتاع،استيلاد، زوجين.
۱)جستارگشايي
فقيهان و حقوق‌دانان مي‌بايست پابه‌پاي زيست‌شناسان و پزشكان در فرايند توليد غيرطبيعي انسان حركت نموده و ضمن حل مشكلات و نارسايي‌هاي محتمل، انسان را در پيمودن طريق كمال رهنمون باشند. بر پايه ي اين هدف همزمان با تولد نخستين انسان آزمايشگاهي در سال ۱۹۷۸ و فراگير شدن شيوه‌هاي مصنوعي درمان نازايي از جمله «اهداي جنين» در دهه‌هاي اخير، عالمان فقه و حقوق، مباحث جدي در موافقت و مخالفت با اين شيوه‌ها طرح نموده‌اند. حكومت اسلامي نيز در راستاي تسهيل امور مردم قانون اهداي جنين را درسال
۱۳۸۲ به تصويب مجلس شوراي اسلامي رساند.
توليد مثل مصنوعي تحت دو عنوان «شبيه‌سازي» و «باروري‌هاي پزشكي» انجام مي‌شود. در روش اول از سلول‌هاي جسمي و در روش دوم از سلول‌هاي جنسي استفاده مي‌گردد. در روش اخير، گاه از سلول‌هاي جنسي زن و شوهر و گاه به دليل نارسايي‌هاي خاص از اسپرم، تخمك يا رحم فرد سومي استفاده مي‌شود. روش‌هاي درماني زوجين با توجه به نارسايي‌هاي آنان به چند صورت انجام مي‌شود:
۱-۱) «اهداي اسپرم»[۱]؛ در صورت نارسايي سلول جنسي مرد، از اسپرم فرد ثالث استفاده مي‌شود.
۲-۱) «اهداي تخمك»[۲]؛ در صورت معيوب بودن سلول جنسي زن، از تخمك فرد ثالث استفاده مي‌شود.
۳-۱) «اجاره ي رحم» يا «مادر جانشين»؛[۳] در اين روش جنين حاصل از سلول‌هاي جنسي زوجين در رحم زن ثالثي پرورش يافته و پس از وضع حمل به زوجين برگردانده مي‌شود.
۴-۱) «اهداي جنين»[۴]؛ در اين روش زوجين بيمار از جنين حاصل از اسپرم و تخمك زن و مرد ديگر - اعم از اينكه بين آن دو رابطه زوجيت باشد يا نه- در محيط آزمايشگاه استفاده كرده و جنين اهدايي به رحم زوجه منتقل مي‌گردد.
بنابراين اهداي جنين يك شيوه ي درمان نازايي است كه بر اساس آن اسپرم مرد و تخمك زن گرفته شده و در محيط آزمايشگاه در مجاورت يكديگر قرار داده مي‌شود تا پس از لقاح و تقسيمات اوليه و حداكثر تا چهار روز از زمان لقاح به رحم زن متقاضي منتقل گردد. از اين روش با علامت اختصاري «I.V.F»[۵] يعني باروري در لوله آزمايشگاه ياد مي‌شود. هم‌چنين مي‌توان از جنين‌هايي كه قبلاً منجمد شده‌اند نيز استفاده نمود، گرچه درصد موفـقيت كمتري دارند (رك. جمعي از نويسندگان، ۱۳۸۴: ص۳۳؛ نايب‌زاده، ۱۳۸۰: ص۲۷؛ غانم، ۱۴۲۱ق: ص۲۳۵). موضوع بحث اين نوشتار، مورد چهارم از موارد فوق است.
گو اينكه گاهي مبحث «اجاره رحم» نيز ذيل مبحث اهداي جنين مورد مطالعه قرارگرفته، علت آن هم اين است كه در اجاره رحم نيز جنين اهدا مي‌شود؛ ولي روشن است كه در اجاره ي رحم، جنين با اين هدف اهدا مي‌شود كه پس از طي مراحل حمل و ولادت توسط زن ثالث، به صاحبان اصلي جنين برگردانده شود، ولي در اهداي جنين طفل متولد، به زوجين دريافت كننده ي جنين داده مي شود. به عبارت ديگر «بيمار» در اهداي جنين كه محل مبحث است زوجين دريافتكننده ي جنين مي‌باشند، ولي در اجاره ي رحم، زوجين اهداكننده ي جنين به عنوان بيمار تلقي مي‌شوند.
۲) فرايند اهداي جنين
اهداي جنين به عنوان يك شيوه ي درمان ناباروري، زماني انجام مي‌شود كه زوجين داراي سلول جنسي سالم و مناسب براي توليدمثل نمي‌باشند؛ ولي زن قادر به گذراندن موفقيت‌آميز يك دوره ي بارداري منجر به زايمان مي‌باشد. بدين منظور مراحل ذيل طي مي‌شود:
۱-۲) ابتدا از «داروهاي باروري»[۶] و هورمون‌هاي محرك تخمدان براي تحريك تخمدان اهداكننده ي تخمك استفاده مي‌شود. داروهاي تخمك‌گذاري غالباً طي يك دوره ي هفت تا ده روز تجويز مي‌گردد.
۲-۲) «بازيابي تخمك»[۷]؛ در اين قسمت از دو روش استفاده مي‌شود: روش متداول، جراحي سرپايي «آسپراسيون فوليكول» است. در اين روش مقدار مناسب تخمك از طريق سونوگرافي از راه واژن (مهبل) به دست مي‌آيد. به اين صورت كه پروب سونوگرافي داخل واژن گذاشته مي‌شود. پروب واژينال، امواج صوتي با فركانس بالا ايجاد نموده و ارگان‌هاي لگني را در صفحه ي مانيتور به تصوير مي‌كشد. هنگامي كه فوليكول‌هاي بالغ در تخمدان‌ها ديده شدند، متخصص، سوزن مخصوص را از طريق مهبل به داخل فوليكول‌ها هدايت مي‌كند و تخمك‌ها با ساكشن (مكنده) كشيده مي‌شوند. روش ديگر، «لاپاراسكوپي» است. در اين روش بعد از بيهوشي عمومي، جراح لاپاراسكوپ را كه لوله ي بلند و باريك است، از طريق يك شكاف در زير ناف، وارد شكم كرده و جراح، داخل آن را از ميان لاپاراسكوپ نگاه مي‌كند. سپس سوزن را به داخل فوليكول‌هاي تخمدان هدايت نموده و تخمك‌ها را از طريق لاپاراسكوپ بيرون مي‌كشد.
۳-۲) در اين مرحله تخمك‌ها بايد بارور گردند. تلقيح را مي‌توان بلافاصله پس از بيرون كشيدن تخمك‌ها يا پس از چند ساعت از طريق ريختن اسپرم‌ها روي تخمك‌ها انجام داد. ولي چنانچه تعداد اسپرم‌ها بسيار كم باشند يا اسپرم قـدرت نفوذ به تخمك را نداشته باشد، از روش مخصوص «ميكرواينجكشن»(I.C.S.I)[۸] استفاده مي‌شود؛ به اين صورت كه يك اسپرم مستقيماً به داخل «سيتوپلاسم» تخمك تزريق مي‌شود. بعد از ۱۸- ۱۶ ساعت لقاح كامل شده و دو پيش‌هسته (زايگوت) در داخل سلول مشاهده مي‌شود. حدود ۳۰ ساعت پس از لقاح، سلول به دو قسمت تقسيم شده كه «جنين» يا «رويان» ناميده مي‌شود[۹] و پس از ۷۲- ۴۸ ساعت جنين در مرحله ي ۸ سلولي آماده ي انتقال به رحم زن متقاضي است.
۴. انتقال جنين به داخل رحم متقاضي به صورت سرپايي مي‌باشد. پزشك به وسيله ي كاتتر (ميله) يك يا چند جنين را به داخل رحم منتقل مي‌كند. بدين‌سان فرايند اهداي جنين تكميل شده و پس از طي مراحل جنيني، طفل متولد مي‌شود.(رك.جمعي از نويسندگان، ۱۳۸۴: صص۳۳-۲۳؛ نايب‌زاده،۱۳۸۰: صص ۴۴۹-۴۴۷).
۳) تاريخچه
مساله ي ناباروري و روش‌هاي درمان آن از ديرباز مورد توجه حكيمان و پزشكان بوده؛ حتي در مصر، يونان و روم باستان نوشته‌هاي درباره ي مداواي ناباروري از آنان برجاي مانده است. مسايل پزشكي از جمله ناباروري در پنج قرن آغازين هجري شكوفاتر گرديد. زكرياي رازي در «الحاوي» و ابن سينا در «قانون» براي درمان نازايي داروهايي تجويز نموده‌اند. از قرن شانزدهم ميلادي موضوع ناباروري، به صورت تخصصي‌مطرح گرديد.
در غرب آغاز تلقيح مصنوعي به سال ۱۷۸۰م. برمي‌گردد كه «لازاد اسپالانزا»ي[۱۰] ايتاليايي آزمايش تلقيح مصنوعي را بر روي سگ انجام داد. وي در سال ۱۷۸۱م. توانست چنين آزمايشي را بر روي انسان انجام دهد (سلامه، ۱۴۱۷ق: ص۵۵). در سال‌هاي بعد آزمايش‌هاي گوناگوني بر روي حيواناتي مانند ميمون، اسب، موش، سگ، خرگوش و... انجام شد. در اين آزمايش‌ها انتقال اسپرم به روش‌هايي غير از روش‌هاي معمول انجام گرديد. در سال ۱۹۲۹م. دكتر «كريكوري» توانست انتقال تخمك را با موفقيت انجام دهد (همان، ص۵۶). هم‌چنين در سال ۱۹۴۱م. با انجماد موفقيت‌آميز اسپرم، بانك آن تاسيس شد.
در سـال ۱۹۷۸م. دكتر «رابرت ادواردز»[۱۱] زيست‌شناس انگليسي با همكاري «پاتريك استپو»[